...póltoraki...

Półtoraki – srebrne monety bite w Polsce i na Litwie (równe 1,5 grosza) za czasów Zygmunta III Wazy i Jana Kazimierza.
Ich bicie podjęto w roku 1614 w związku z zapotrzebowaniem na monetę o nominale pośrednim między groszem i trojakiem. Pierwsza emisja miała na awersie Orła polskiego. Już od roku 1615 zastąpiono go ukoronowaną tarczą pięciopolową z Orłem, Pogonią (umieszczonymi po przekątnej) oraz Snopkiem Wazów. Na rewersie utrzymało się, wzorowane na groszu brandenburskim, wyobrażenie królewskiego jabłka. W kolejnych rocznikach zmieniały się subtelnie jego detale.
Półtorak od początku był monetą srebrną niskiej próby (0,469), lekką i drobną, mało starannie wykonaną. Przeznaczona dla handlu nadgranicznego, była na tyle mało wartościowa, że nie było zagrożenia jej ucieczką poza granice Rzeczypospolitej. Początkowo półtoraki koronne bito zarówno w mennicy krakowskiej, jak i bydgoskiej. W latach 1617–1627 bito ją wyłącznie w mennicy bydgoskiej. Półtoraki litewskie bito w mennicy wileńskiej w latach 1619–1620.
Na zdjęciu ostatni zakup - Półtorak Zygmunta III Wazy z mennicy Bydgoskiej , jeden z ostatnich z tej mennicy - data 1627 r.




Informacja m.in. "Tysiąc lat monety polskiej" -Kałkowskiego

Komentarze

Popularne posty